No claim

Dit werk is meestal uitbundig, dan weer ingetogen.
Er wordt geen claim gelegd op het correct anatomisch weergeven van figuren, die ontstaan.De behoefte daartoe ontbreekt.
De bedoeling is een mysterieuze weergave te maken. Het mysterie van het leven, als men het zo zou willen noemen.
Waarbij voor de kijker veel blijft in te vullen bij het kijken. Daarbij wordt erg gelet op licht/donker, lijn en vorm.
Richting en bovenal ritme.
Meestal zit er veel vaart in het werk.
Het onderwerp kan zó verschillend zijn: een fiets, een bepaalde vorm van een voorwerp, een figuur of een landschap.
Daarin staat niet de omgeving centraal, maar a.h.w. de reis die iemand maakt of nog gaat maken.
Er is afstand tussen actuele en visuele beweging. Een relatie tussen kansen en regels.
Gebroken wordt er met de klassieke vormen, daartoe gebeurt er teveel op het doek, dat
zich niet laat dwingen. Onnoemlijk veel zelfs. Complex.
Nooit is er een niet gewenste nonchalance
Maar een bewust vermijden van het technisch conventionele, wat met het wezen van de kunst niets te maken heeft.
Het streven is te komen tot een steeds verder gaande abstractie, waarbij de spontane handeling van het schilderen en vooral het werken met kleuren het belangrijkst is
Ruimtes worden gevuld met energie, kleur, lijn en vorm in oneindigheid bewegend zonder mensen en voorwerpen.
Zo wordt het concrete getransformeerd tot een abstractie.
Daarin mag de beschouwer zelf zijn heel eigen weg zoeken.

Naar “with space in mind””